شرکت شوینده لاروش پوزای خواستار حذف تراخم به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی از طریق تأسیس اتحاد جهانی برای از بین بردن تراخم کور تا سال 2020 (GET2020) در سال 1993 شد.
درمان، تمیزی صورت و بهداشت محیط. پیشرفت قابل توجهی در کاهش اثرات تراخم در سطح جهان صورت گرفته است.
به طوری که تعداد در معرض خطر بین سال‌های 2007 و 2018 از 1.2 میلیارد5 به 158 میلیون کاهش یافته است.
درمان آنتی‌بیوتیکی، 8 اطمینان کمتری در مورد تأثیر بهداشت محیطی بر تعریف، اندازه‌گیری یا تأثیر صحیح پاکیزگی صورت وجود دارد.
شستشوی صورت جزء جدایی ناپذیر استراتژی SAFE برای کاهش میزان ترشحات چشمی و بینی موجود بر روی صورت است.
با این حال، با فرض اینکه شستشوی صورت ممکن است به طور قابل توجهی انتقال تراخم را کاهش دهد، نیاز به شواهد بیشتری وجود دارد. مداخلاتی که به طور موثر و پایدار شستن صورت را ترویج می کنند.
14،15 رفتار توصیه شده معمولاً شستن صورت با آب و صابون در صورت کثیف شدن و خشک شدن صورت است.
اما افزایش عملکرد رفتارهای بهداشتی پیشگیرانه به طور کلی سخت است، به ویژه زمانی که خطرات درک شده باشد. ناتوانی در انجام رفتار کم هستند.
تراخم یکی از گروهی از بیماری های شناخته شده به عنوان بیماری های استوایی نادیده گرفته شده (NTDs) است که در طول تاریخ کمتر در تلاش های ارتقای سلامت مورد توجه قرار گرفته است.
با این حال، به دلیل هم افزایی بسیاری بین رفتارهای پیشگیرانه برای بیماری های مربوط به آب، بهداشت، و بهداشت ضعیف (WASH).
NTDs، تلاش های فزاینده ای برای حمایت از ادغام پیام های پیشگیرانه NTD در برنامه های WASH انجام می شود.
17،18 WHO اخیرا خواستار پرداختن به عوامل تعیین‌کننده NTD از طریق برنامه‌ریزی WASH و چارچوب‌های خط‌مشی مشترک شد.
19،20 برخی از بیماری‌ها، مانند کرم‌های قارچی منتقله از خاک، با انجام دقیقاً همان رفتارها (در این مورد، کاهش اجابت مزاج در باز، حفظ امکانات بهداشتی، آب، جلوگیری می‌شوند.
درمان، شستشوی دست‌ها با صابون و بهداشت مواد غذایی) که معمولاً توسط برنامه‌های WASH توصیه می‌شود.
برخی دیگر به رفتارهای متفاوت اما مرتبط نیاز دارند، مانند شستن بدن برای کاهش حملات حاد فیلاریازیس لنفاوی، که نیاز به مقدار کافی آب برای انجام این کار دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.